"رابعہ خضداری" کے نسخوں کے درمیان فرق

آزاد دائرۃ المعارف، ویکیپیڈیا سے
حذف شدہ مندرجات اضافہ شدہ مندرجات
م clean up, replaced: ← using AWB
کوئی خلاصۂ ترمیم نہیں
(ٹیگ: ترمیم از موبائل موبائل ویب ترمیم)
سطر 1: سطر 1:
'''رابعه خضداری''' جو '''رابعه بلخی''' کےنام سے بھی مشهور ہیں،رابعہ پہلی [[فارسی زبان|فارسی]] گو [[شاعرہ]] تھیں۔ جو چوتھی صدی هجری کی فارسی شاعرہ کے طور پر مشہور ہوئیں.<ref>[http://persianacademy.ir/userfiles/file/gozaresh02/daneshname02.pdf گزارش فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص ۶۳]</ref> رابعه کے والد کعب قزداری تھے ۔آپ عربی النسل تھے اور [[خراسان]]، [[قندھار]]، بست کے حاکم رہے۔
'''رابعه خضداری''' جو '''رابعه بلخی''' کےنام سے بھی مشهور ہیں،رابعہ پہلی, رابعه بلوچ [[فارسی زبان|فارسی]] گو [[شاعرہ]] تھیں۔ جو چوتھی صدی هجری کی فارسی شاعرہ کے طور پر مشہور ہوئیں.<ref>[http://persianacademy.ir/userfiles/file/gozaresh02/daneshname02.pdf گزارش فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص ۶۳]</ref> رابعه کے والد کعب قزداری تھے ۔آپ بلوچی النسل تھے اور [[خراسان]]، [[قندھار]]، بست کے حاکم رہے۔


===نمونہ کلام===
===نمونہ کلام===

نسخہ بمطابق 17:41، 14 جولائی 2016ء

رابعه خضداری جو رابعه بلخی کےنام سے بھی مشهور ہیں،رابعہ پہلی, رابعه بلوچ فارسی گو شاعرہ تھیں۔ جو چوتھی صدی هجری کی فارسی شاعرہ کے طور پر مشہور ہوئیں.[1] رابعه کے والد کعب قزداری تھے ۔آپ بلوچی النسل تھے اور خراسان، قندھار، بست کے حاکم رہے۔

نمونہ کلام

  1. مرا بعشق همی متهم کنی به حیل چه حجت آری پیش خدای عزوجل
    به عشقت اندر عاصی همی نیارم شدبذنبم اندر طاغی همی شوی بمثل
    نعیم بی تو نخواهم جحیم با تو رواستکه بی تو شکّر زهر است و با تو زهر عسل
    بروی نیکو تکیه مکن که تا یکچندبه سنبل اندر پنهان کنند نجم زحل
    هرآینه نه دروغ است آنچه گفت حکیمفمن تکبر یوماً فبعد عز ذل
    1. دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد بر یکی سنگین‌دل نامهربان چون خویشتن
      تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشیچون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من
      1. ز بس گل که در باغ مأوی گرفتچمن رنگ ارتنگ مانی گرفت
        صبا نافهٔ مشک تبت نداشتجهان بوی مشک از چه معنی گرفت
        مگر چشم مجنون به ابر اندر استکه گل رنگ رخسار لیلی گرفت
        به می‌ماند اندر عقیقین قدحسرشکی که در لاله مأوی گرفت
        قدح گیر چندی و دنیی مگیرکه بدبخت شد آنکه دنیی گرفت
        سر نرگس تازه از زرّ و سیمنشان سر تاج کسری گرفت
        چو رهبان شد اندر لباس کبودبنفشه مگر دین ترسی گرفت
        1. عشق او باز اندر آوردم به بندکوشش بسیار نامد سودمند
          عشق دریایی کرانه ناپدیدکی توان کردن شنا ای هوشمند
          عشق را خواهی که تا پایان بریبس بباید ساخت با هر ناپسند
          زشت باید دید و انگارید خوبزهر باید خورد و انگارید قند
          توسنی کردم ندانستم همیکز کشیدن تنگ‌تر گردد کمند

          حوالہ جات

          1. مقاله:رابعه بلخي یا حمامهء در حمام خون ذؤیان خرد