"رابعہ خضداری" کے نسخوں کے درمیان فرق
حذف شدہ مندرجات اضافہ شدہ مندرجات
م روبالہ مساوی زمرہ جات (22): + زمرہ:دسویں صدی کی مصنفات |
Hammad (تبادلۂ خیال | شراکتیں) مکوئی خلاصۂ ترمیم نہیں |
||
سطر 1: | سطر 1: | ||
''' |
'''رابعہ خضداری''' جو '''رابعہ بلخی''' کےنام سے بھی مشہور ہیں، رابعہ پہلی بلوچ [[فارسی زبان|فارسی]] گو [[شاعرہ]] تھیں۔ جو چوتھی صدی ہجری کی فارسی شاعرہ کے طور پر مشہور ہوئیں۔<ref>[http://persianacademy.ir/userfiles/file/gozaresh02/daneshname02.pdf گزارش فرهنگستان زبان و ادب فارسی۔ ص 63]</ref> رابعہ کے والد کعب قزداری تھے ۔آپ بلوچی النسل تھے اور [[خراسان]]، [[قندھار]]، بست کے حاکم رہے۔ |
||
===نمونہ کلام=== |
=== نمونہ کلام === |
||
#{{شعر آغاز}} |
# {{شعر آغاز}} |
||
{{ب|مرا بعشق همی متهم کنی |
{{ب|مرا بعشق همی متهم کنی بہ حیل |چہ حجت آری پیش خدای عزوجل}} |
||
{{ب| |
{{ب|بہ عشقت اندر عاصی همی نیارم شد|بذنبم اندر طاغی همی شوی بمثل}} |
||
{{ب|نعیم بی تو نخواهم جحیم با تو رواست| |
{{ب|نعیم بی تو نخواهم جحیم با تو رواست|کہ بی تو شکّر زهر است و با تو زهر عسل}} |
||
{{ب|بروی نیکو |
{{ب|بروی نیکو تکیہ مکن کہ تا یکچند|بہ سنبل اندر پنهان کنند نجم زحل}} |
||
{{ب| |
{{ب|هرآینہ نہ دروغ است آنچہ گفت حکیم|فمن تکبر یوماً فبعد عز ذل}} |
||
{{شعر اختتام}} |
{{شعر اختتام}} |
||
#{{شعر آغاز}} |
# {{شعر آغاز}} |
||
{{ب|دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد |بر یکی سنگیندل نامهربان چون خویشتن}} |
{{ب|دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد |بر یکی سنگیندل نامهربان چون خویشتن}} |
||
{{ب|تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی|چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من}} |
{{ب|تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی|چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من}} |
||
{{شعر اختتام}} |
{{شعر اختتام}} |
||
#{{شعر آغاز}} |
# {{شعر آغاز}} |
||
{{ب|ز بس گل |
{{ب|ز بس گل کہ در باغ مأوی گرفت|چمن رنگ ارتنگ مانی گرفت}} |
||
{{ب|صبا نافهٔ مشک تبت نداشت|جهان بوی مشک از |
{{ب|صبا نافهٔ مشک تبت نداشت|جهان بوی مشک از چہ معنی گرفت}} |
||
{{ب|مگر چشم مجنون |
{{ب|مگر چشم مجنون بہ ابر اندر است|کہ گل رنگ رخسار لیلی گرفت}} |
||
{{ب| |
{{ب|بہ میماند اندر عقیقین قدح|سرشکی کہ در لالہ مأوی گرفت}} |
||
{{ب|قدح گیر چندی و دنیی مگیر| |
{{ب|قدح گیر چندی و دنیی مگیر|کہ بدبخت شد آنکہ دنیی گرفت}} |
||
{{ب|سر نرگس |
{{ب|سر نرگس تازہ از زرّ و سیم|نشان سر تاج کسری گرفت}} |
||
{{ب|چو رهبان شد اندر لباس کبود| |
{{ب|چو رهبان شد اندر لباس کبود|بنفشہ مگر دین ترسی گرفت}} |
||
{{شعر اختتام}} |
{{شعر اختتام}} |
||
#{{شعر آغاز}} |
# {{شعر آغاز}} |
||
{{ب|عشق او باز اندر آوردم |
{{ب|عشق او باز اندر آوردم بہ بند|کوشش بسیار نامد سودمند}} |
||
{{ب|عشق دریایی |
{{ب|عشق دریایی کرانہ ناپدید|کی توان کردن شنا ای هوشمند}} |
||
{{ب|عشق را خواهی |
{{ب|عشق را خواهی کہ تا پایان بری|بس بباید ساخت با هر ناپسند}} |
||
{{ب|زشت باید دید و انگارید خوب|زهر باید خورد و انگارید قند}} |
{{ب|زشت باید دید و انگارید خوب|زهر باید خورد و انگارید قند}} |
||
{{ب|توسنی کردم ندانستم همی|کز کشیدن تنگتر گردد کمند}} |
{{ب|توسنی کردم ندانستم همی|کز کشیدن تنگتر گردد کمند}} |
||
{{شعر اختتام}} |
{{شعر اختتام}} |
||
==حوالہ جات== |
== حوالہ جات == |
||
{{حوالہ جات}} |
{{حوالہ جات}} |
||
#[http://www.zendagi.com/new_page_210.htm |
# [http://www.zendagi.com/new_page_210.htm مقالہ:رابعہ بلخي یا حمامهء در حمام خون ذؤیان خرد] |
||
[[زمرہ:دسویں صدی کی مصنفات]] |
|||
[[زمرہ:بلوچستان]] |
|||
[[زمرہ:افغانستان]] |
|||
[[زمرہ:اسلام اور عورت]] |
|||
[[زمرہ:خراسان کی شخصیات]] |
|||
[[زمرہ:فارسی شعراء]] |
|||
[[زمرہ:فارسی مصنفات]] |
نسخہ بمطابق 05:31، 19 جولائی 2017ء
رابعہ خضداری جو رابعہ بلخی کےنام سے بھی مشہور ہیں، رابعہ پہلی بلوچ فارسی گو شاعرہ تھیں۔ جو چوتھی صدی ہجری کی فارسی شاعرہ کے طور پر مشہور ہوئیں۔[1] رابعہ کے والد کعب قزداری تھے ۔آپ بلوچی النسل تھے اور خراسان، قندھار، بست کے حاکم رہے۔
نمونہ کلام
مرا بعشق همی متهم کنی بہ حیل چہ حجت آری پیش خدای عزوجل بہ عشقت اندر عاصی همی نیارم شد بذنبم اندر طاغی همی شوی بمثل نعیم بی تو نخواهم جحیم با تو رواست کہ بی تو شکّر زهر است و با تو زهر عسل بروی نیکو تکیہ مکن کہ تا یکچند بہ سنبل اندر پنهان کنند نجم زحل هرآینہ نہ دروغ است آنچہ گفت حکیم فمن تکبر یوماً فبعد عز ذل دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد بر یکی سنگیندل نامهربان چون خویشتن تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من ز بس گل کہ در باغ مأوی گرفت چمن رنگ ارتنگ مانی گرفت صبا نافهٔ مشک تبت نداشت جهان بوی مشک از چہ معنی گرفت مگر چشم مجنون بہ ابر اندر است کہ گل رنگ رخسار لیلی گرفت بہ میماند اندر عقیقین قدح سرشکی کہ در لالہ مأوی گرفت قدح گیر چندی و دنیی مگیر کہ بدبخت شد آنکہ دنیی گرفت سر نرگس تازہ از زرّ و سیم نشان سر تاج کسری گرفت چو رهبان شد اندر لباس کبود بنفشہ مگر دین ترسی گرفت عشق او باز اندر آوردم بہ بند کوشش بسیار نامد سودمند عشق دریایی کرانہ ناپدید کی توان کردن شنا ای هوشمند عشق را خواهی کہ تا پایان بری بس بباید ساخت با هر ناپسند زشت باید دید و انگارید خوب زهر باید خورد و انگارید قند توسنی کردم ندانستم همی کز کشیدن تنگتر گردد کمند حوالہ جات